Monday, September 1, 2014

Orang Tak Tahu

Orang nampak aku macam hidup senang.
Orang nampak aku selalu ade duit.
Orang nampak aku hidup harmoni.


Orang tak tahu apa yang aku lalui.
Orang tak tahu apa yang aku rasa.
Orang tak tahu apa yang aku harap.


Tapi aku selalu fikir pasal orang.
Tapi aku selalu dahulukan orang lain.
Tapi aku sentiasa nak puaskan hati semua orang.


Ayah selalu ajar macam mana hidup susah.
Ayah selalu ajar macam mana rasa susah.
Ayah selalu kata "ayah dulu tak macam awak sekarang."


Orang tak tahu aku simpan duit untuk diri aku sendiri.
Orang tak tahu aku simpan diri juga untuk orang lain.
Orang tak tahu aku kalau boleh taknak minta mak ayah aku duit langsung.


Tapi aku tak boleh.
Sebab aku nak dapat mana pendapatan?
Aku masih belajar.
Aku masih bawah tanggungan.
Aku masih belum ada pendapatan.


Orang tak tahu awal awal mula masuk universiti semua aku tanggung sendiri.
Barang kelengkapan. Makan. Pakai. Yuran.
Aku takde pinjaman.
Aku takdapat wang belanja kerajaan.
Aku tak dapat macam orang lain dapat.

Orang tak tahu aku masuk belajar tak macam orang lain.
Lepas drop aku kat tempat pendaftaran dorang balik. Bukan sebab dorang kerja. Waktu tu cuti pun. Aku pun tak tahu.

Orang tak tahu aku masuk universiti mak ayah aku tak naik pun bilik aku.
Dorang tak bawakkan pun barang aku mcm mana adik adik aku, kakak aku rasa. Aku tak tahu perasaan tu macam mana.


Orang tak tahu yang mak ayah aku x tahu pun bilik kat u macam mana. Siapa roommate aku. Tingkat berapa bilik aku, besar mane. Ade tak apa yang aku perlu. Cukup ke tidak.

Aku tak pernah rasa macam mana orang lain rasa.

Orang tak tahu
Aku hidup sampai habis satu sem berbekalkan gaji aku waktu aku kerja dulu. Aku hidup bersederhana macam orang biasa.

Orang tak tahu yang aku hidup ambil yang abang akak adik aku punya je.
Baju, seluar, laptop, handphone dan sebagainya.

Orang lain melalak terpekik dekat mak ayah nak baju baru, nak handphone baru nak beli laptop beli masuk u. Aku taknak mintak dekat mak ayah aku sebab aku pernah dengar waktu aku nak masuk tu mak aku cakap dengan adik aku waktu dia nak mak aku belikan seluar baru untuk dia

"Ibu dah tak cukup duit dah nak sampai hujung bulan ni. Biha nak masuk belajar nanti nak pakai duit. Barang dia lagi"


Aku rasa macam aku beban.
Aku rasa macam aku ...

Sebab tu aku dah lama tak beli baju raya atas permintaan sendiri.
Sebab tu aku pakai laptop abang aku yang dah berusia 7tahun dan laptop tu motherboard dah crash. Screen pecah. Aku guna lagi.
Phone aku beli pakai duit gaji screen dah crack setahun aku belum ganti.
Baju aku pinjam adik aku punya.
Pakai mana yang ada.

Tapi berkenaan semua dia atas.

Aku bersyukur. Aku ada mak ayah.
Aku boleh berbakti lagi kat derang.

Aku masih ada sedikit harta pemberian orang untuk aku guna pakai.

Mak ayah aku bagi pendidikan agama sempurna cukup semua. Alhamdulillah. Dalam semua tu aku bersyukur.


Aku bersyukur tak rasa dimanjakan.
Alhamdulillah.


Dalam semua tu, inilah jawapan kepada soalan


"Kenapa kau perangai tak berapa nak lembut, tak berapa gemalai macam perempuan lain?"

Sebab aku hidup tak manja, tak senang, tak mudah macam orang lain bersama ibubapa mereka. Tak sama.

No comments: